Μνήμη παλαιών Σαϊτομάχων

Μνήμη παλαιών Σαϊτομάχων

"Μπαρούτια και πετρέλαια
φίλοι μη μου ζητάτε
γιατί χωρίς τον αρχηγό
στη Κόλαση θα πάτε".

"Αν είσαι φίλος και μας αγαπάς
Σαΐτα μη μας ζητάς".

Στις σημερινές εποχές που όλα μετρώνται σε χρήμα και ο ιδεαλισμός έχει υποχωρήσει μπροστά στους πραγματιστές και τους συμφεροντολόγους, τα έθιμα και οι παραδόσεις υπάρχουν για να ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας, αν και αυτά μερικές φορές γίνονται αιτίες εκμετάλλευσης από επιτήδειους. Αυτά βέβαια υπάρχουν στην υπεραστική και υπερκαταναλωτική κοινωνία, διότι οι λαϊκές τάξεις των απλών αστών έχουν διαχωρίσει την θέση τους, με την στάση τους και την αποστασιοποίησή τους από τα συνήθη φαινόμενα της μονεταριστικής θεωρίας «όλα πληρώνονται και όλα κοστίζουν».
Αναρωτηθήκαμε ποτέ άραγε για το πώς η τάξη των Σαϊτομάχων αντιλαμβάνεται την σημερινή πραγματικότητα; Σκεφτήκαμε ποτέ το γιατί οι συνεχιστές μιας πολύχρονης τοπικής παράδοσης αρνούνται, με οδηγό τον τρόπο ζωής τους, να αποδεχθούν τις πρακτικές των καιρών τους; Τι κερδίζουν από την, με κάθε κόστος, διατήρηση ενός λαϊκού εθίμου; Ούτε χρήματα ούτε και δόξα βέβαια. Καταθέτουν πολύ χρόνο, χρήματα και προσωπική εργασία για να εξακολουθήσει να υφίσταται το έθιμο, με το οποίο γαλουχήθηκαν πολλές γενιές καλαματιανών. Και το Έθιμο είναι η Παράδοση, είναι η Συνέχεια της ύπαρξής μας, που έφτασε μέχρι σήμερα, μεταβιβασμένο σιγά-σιγά από τους παλιότερους στους σημερινούς και αφετηρία ύπαρξης του είναι η κοσμοθεωρία «διότι έτσι πρέπει», αιτιολογία συνέχισής του «το κάνανε και οι παλιότεροι καλαματιανοί» και σκοπός του «καταθέτω και την ψυχή μου για το καλό του συνόλου».

Αν το έθιμο του Σαϊτοπόλεμου στην Καλαμάτα το κρατάνε ακόμη κάποιοι ρομαντικοί των ακραίων συνοικιών, που δεν ξέρουνε από ρεβεράντζες και καλλιτεχνικές αρλουμπολογίες, με κόστος και όχι με ψέματα, είναι γιατί συνεχίζουν και στις μέρες μας να υπάρχουν αγιάτρευτα φιλότιμοι, ολιγαρκείς, έντιμοι και εργατικοί άντρες που νιώθουν το καθήκον τους για την πόλη που γεννηθήκανε και για τις περασμένες γενιές σαϊτομάχων. Μνημόσυνο σε αυτούς που έφυγαν κάνουνε κάθε φορά. Είναι γιατί προτάσσουν το «Πρέπει» και όχι το «Γιατί» ή το "ωχ αδερφέεε".-
Χρήστος Νικολάου Ζερίτης